بکارگیری مدلهای ارزیابی یکپارچه در توسعه پایدار منابع آب

فرایند تصمیم گیری در زمینه توسعه پایدار دارای ماهیت پیچیده و غیر قطعی بوده و دارای عملکرد گوناگون برای ذینفعان متفاوت می باشد. بنابراین در مدیریت منابع آب اغلب فرآیند تصمیم سازی با دیدگاه ها و علایق و چشم اندازهای مختلف روبه رو است. یکی از روشهای پذیرفته شده در بررسی های زیست محیطی روش ارزیابی اثرات زست محیطی می باشد. در واقع مباحث مطرح شده در دهه 1970 موجب گردید که در برنامه ریزی های توسعه ای تنها به شاخص های اقتصادی اجتماعی و سیاسی تکیه نشود و در فرآیند انجام پروژه ملاحظات زیست محیطی جدی گرفته شود روش ارزیابی اثرات زیست محیطی به منظور پایش فرآیندهای ا کوسیستم در سطح پروژه توسعه یافته بود. به تدریج ایده به کارگیری تکنیک ارزیابی زیست محیطی در تراز سیاست ها-طرح ها و برنامه ها منجر به شکل گیری روش ارزیابی راهبردی زیست محیطی گردید.اما تصمیم گیران علاقه مند هستند سیاست های توسعه ای و زیست محیطی را طراحی کنند که توسعه پایدار را مورد حمایت و پشتیانی قرار دهد. تلاش در این راستاو خلق ابزارهای کاربردی به منظور فرمول بندی سیاست های توسعه پایدار جهت نیل به کارآیی و مقبولیت بیشتر یک نیاز فوری و حیاتی است. روش ارزیابی یکپارچه به منظور نیل به چنین نیازی پیشنهاد کردید. در این طرح مطالعاتی با عنایت به نهادهای درگیر در مدیریت منابع آب ایران مدل ارزیابی یکاپارچه پیشنهاد گردید . مدل پیشنهادی از جمله مدل مفهومی است که با هدف فرمول بندی منابع آب ایران رانشان می دهد مضافا این که نگرش مشارکتی و چگونگی اتصال مدل های ارزیابی یکپارچه به چشم اندازهای ذینفعان کلیدی از فوریت بالایی برخوردار است